هشت نوع وکیل دادگستری در ایران وجود دارد که عبارتند از:

1. وکیل انتخابی: افراد می توانند در صورت نیاز به وکیل خوب، وکیل خود را شخصاً انتخاب کنند و با تنظیم قرارداد وکالت او را برای دفاع و پیگیری از حقوق خود نایب قرار دهد که به آن وکیل انتخابی گفته می شود.
2. وکیل معاضدتی: هرگاه شخصی برای دفاع از حقوق خود در دعاوی حقوقی نیازمند وکیل باشد و توانایی مالی برای استخدام وکیل خوب را نداشته باشد، از سوی دادگاه یا تشخیص کمسیون معاضدت کانون وکلا، وکیلی به صورت برای دفاع از حقوق او انتخاب می شود که به آن وکیل معاضدتی گفته می ‌شود.
3. وکیل تسخیری: چنانچه شخصی در دفاع از حقوق خود در دعاوی کیفری، مانند مواد مخدر یا سرقت و غیره نیاز به وکیل خوب داشته باشد، اما توانایی مالی برای استخدام وکیل نداشته باشد، دادگاه از میان وکلای دادگستری، وکیلی را به صورت برای وی انتخاب می کند که به آن وکیل تسخیری می‌ گویند.
4. وکیل سازمانی: به وکلایی که در مراجع قضایی از حقوق کارکنان دولتی دفاع می‌ کنند، وکیل سازمانی می ‌گویند.
5. وکیل اتفاقی: چنانچه شخصی دانش آموخته رشته ی حقوق باشد، اما شغل او وکالت نباشد و بخواهد برای حل مشکل حقوقی یا کیفری یکی از بستگان نزدیک خود وکالت او را قبول کند، می تواند خارج از چرخه و آزمون‌ های کانون وکلای دادگستری، از کانون وکلا برای همان پرونده، پروانه وکالت موردی بگیرد و با طی مراحل قانونی و پرداخت هزینه مربوطه، می‌ تواند به این امر اقدام کند. به چنین وکیلی، وکیل اتفاقی می‌ گویند.
6. وکیل کارآموز: وکلایی که در دوران کارآموزی زیر نظر وکیل سرپرست وکالت می کنند، وکیل کارآموز هستند.
7. وکیل قوه قضاییه: تمامی افرادی که در رابطه با اجرای ماده 187 قانون پنج ساله سوم توسعه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشور از مرکز امور کارشناسان قوه قضاییه و مشاورین حقوقی پروانه وکالت دریافت کرده‌اند، وکیل قوه قضا‌ییه هستند.
8. وکیل حمایتی: وکلای قضایی که در اجرای قانون حمایت قضایی و یا قانون سپاه از دفتر حمایت قضایی پروانه دریافت کرده اند، به عنوان وکیل خوب ایثارگران و بسیجیان در مراجع قضایی قبول وکالت می کنند، که به او وکیل حمایتی می گویند.